Новелата „Аманетот“ претставува еден обид за враќање во исконското потекло. Влезот е слободен, но како да се влезе? Сонот може да биде лажен, но што е со сонувачот? Барајќи го одговорот во толпата се добива впечаток дека постоењето единствено лежи во идивидуата. Пораката е јасна, ниту времето, ниту местото, ниту пак името не можат да бидат белег на постоењето.